[Blog] Hokjes in de Hardstyle

Nieuwe blog online: http://hardtraxx.nl/blogs/blog-hokjes-i ... style.html

Als één van de weinige voorstanders (tenminste, dat idee heb ik) van een onderverdeling ben ik wel benieuwd naar jullie meningen. Met welke argumenten ben je het niet eens, en welke tegenargumenten heb ik over het hoofd gezien? Laat het hieronder weten!

Link is niet helemaal in orde.

Nu wel

Een hokjes denker deelt een track die tussen RAW en main zit in in het hokje "in between". De kenmerken van een hokje is juist dat er duidelijke grenzen zijn. Valt een track niet in te delen dan ontstaat er een nieuw hokje. Juist dat verwachtingspatroon killt creativiteit omdat artiesten er steeds meer aan moeten voldoen door externe factoren. Een radical redemption kan niet even een zoetsappig plaatje er tussen gooien als een artiest voor hem op loudness vol heeft staan beuken. Andersom is dat verwachtingspatroon wat minder. Een euphorische artiest kan best aan het eind van z'n set een wat hardere plaat erop gooien, maar ook dat is beperkt. Zelf ben ik een groot fan van artiesten die het hele spectrum van hardstyle of zelfs daarbuiten durven te produceren en draaien (atmozfears, nc). Ook zijn die sets vaak dynamischer.

Fijn om te zien dat de voorpagina van HT wat interessanter wordt, en leuk artikel



Wat heeft dit met hokjes te maken? Heeft gewoon te maken met de opbouw van zon avond, op een feest als Freaqshow zou hij dit ook niet kunnen doen

Je hebt een aantal goede punten, alleen wat ik bijvoorbeeld vind is dat ik niet graag wil dat een term, zoals 'rawstyle', de term 'hardstyle' gaat vervangen. Noem het dan gewoon raw hardstyle ofzo. Daar heb ik overigens geen probleem mee met de termen Raw hardstyle of Euphoric hardstyle.

Ben het wel redelijk met de hokjes eens, zoals TSFH benoemt. Als iemand mij naar mijn muzieksmaak vraagt zal ik zeggen: "Hardstyle, de euforische kant." Voordat ik opeens met een minus militia vest en maskertje over straat moet. Of je het er nou wel of niet mee eens bent, zoals jij al zegt, die hokjes worden toch al wel gemaakt door organisaties.

Verder vraag ik me wel af waarom de termen mainstream en raw gebruikt worden i.p.v euforisch en raw. In mijn ogen is raw namelijk wel redelijk de hedendaagse mainstream. Euforisch en mainstream is dan dus nog eerder op zijn plek.

Niet mee eens. Ik kan bijvoorbeeld geen duidelijke grenzen van bijvoorbeeld raw bepalen. Wanneer valt een track binnen dat hokje? Als deze een anticlimax bevat? Als de kicks ‘hard’ zijn? Dit is denk ik grotendeels een gevoelskwestie (en daardoor ook per persoon verschillend). De een zal het nieuwe album van Thera raw vinden, de ander mainstream.
Nieuwe hokjes ontstaan ook niet zomaar. Tegenwoordig met de toegenomen connectiviteit en de groeiende fanbase wel iets sneller (dan denk ik aan (in mijn ogen redelijk overbodige) termen als Industrial Raw of Euphoraw), maar als er geen behoefte is aan een hokje zal het nooit van de grond komen. Kijk bijvoorbeeld hoe lang het nog heeft geduurd voordat early en ‘de latere hardstyle’ werden gesplitst, of raw en mainstream. Terwijl in die gevallen de behoefte vrij groot was. Het is ook niet interessant om voor 1 of een paar tracks een hokje te maken. Dit wordt pas interessant als er een behoorlijk aantal tracks is geproduceerd in een bepaalde stijl die significant afwijkt van de reeds bestaande hokjes.


Klopt, maar dat verwachtingspatroon creëren ze in mijn ogen zelf. Er zijn ook artiesten die zich niks aantrekken van hokjes (bijvoorbeeld Geck-O) of die het juist als een uitdaging zien om in verschillende stijlen te produceren (bijvoorbeeld Activators laatste album).
Zonder hokjes zou het verwachtingspatroon niet minder worden denk ik. Als raw geen hokje zou zijn, zou Radical Redemption nog steeds geen Cyber track draaien (om maar even iets willekeurigs te noemen). Zijn fans verwachten immers harde, beukende hardstyle, of daar nu een naam aan is gegeven of niet.


Kan ik me goed voorstellen, maar er is een bijzonder grote groep die het ene hokje geweldig vindt en het andere hokje helemaal niets. Om even een voorbeeldje te geven; de line-up release van CRAFT (waarbij de artiesten bekend werden gemaakt, maar nog zonder indeling per area) een tijdje geleden zei mij vrij weinig. Ik zag bijvoorbeeld Zatox staan. Zatox op de Early-stage is voor mij geweldig, Zatox op de Tijmachine stage is ook super, Zatox op de main heb ik een stuk minder mee en Zatox op de Reckless is voor mij niet interessant. Natuurlijk zijn er mensen die álle subgenres kunnen waarderen, maar is ook een vrij grote groep (wellicht zelfs nog groter dan de 'alles-liefhebbers') die eigenlijk maar 1 of 2 subgenres binnen de hardstyle actief volgen. En het feit dat zulke groepen bestaan, is voor mij eigenlijk al een rechtvaardiging voor het bestaan van hokjes, immers blijkbaar zijn er dusdanig grote verschillen tussen de verschillende stijlen dat mensen het 1 geweldig kunnen vinden en het ander niet.


Nee, ik heb het over subgenres, niet over aparte genres. Zowel raw als early als euphoric vallen (voor mij in ieder geval) gewoon binnen het genre hardstyle.

Goed stukje Bouke, heb eigenlijk geen opmerkingen, dit is precies hoe ik er zelf ook tegenover sta!

Hier erger ik me opzich wel aan. Artiesten als Zatox en Gunz 4 Hire noemen het vaak rawstyle, daar wordt je toch verdrietig van.
Zoals mensen misschien weten ben ik geen voorstander van hokjes, ik noem het meer richtlijnen. Zo gebruik ik ze ook, om onduidelijkheid te voorkomen.

Voordelen

Dit is wat mij betreft het enige echt nuttige voordeel, en weegt niet op tegen de nadelen.


Hoezo is deze onderverdeling in stijlen van belang? Volgens mij kunnen nieuwe mensen prima naar aanleiding van artiesten bepalen wat zij leuk vinden. Kijk naar de toppers in de scene. Radical, Warface, Noisecontrollers, Ran-D, deze produceren al jaren redelijk in een zelfde richting. Toen ik begon met hardstyle luisteren kon ik prima bepalen dat ik DBSTF op de DefQon main wilde zien omdat MMA een vette plaat was, daar had ik echt geen Nu-Style aanduiding voor nodig. Organisaties (en de massa) drukken artiesten geheel een kant op.


Of nieuwe luisteraars nu moeten kiezen voor een hokje of een early artiest, die keuze moet sowieso bewust gemaakt worden omdat hedendaags niemand een early plaatje in zijn set stopt. Dat heeft weinig van doen met hokjes of niet. Ik geloof niet dat er heel veel mensen meer bewust voor early kiezen omdat het zo heet.

Anders
Wat ik persoonlijk vooral ervaar is een hele hoop onnodig afzetten tegen melodieuze hardstyle, dan weer tegen rawstyle en vervolgens weer tegen early. Hokjes lokken voortdurend generalisatie uit:
Persoon x: “Ik ben klaar met de raw”. Dat betekent eigenlijk: ik ben klaar met 100x het zelfde ge-pingpong met een screech. Vervolgens komt Persoon x niet meer in contact met de nieuwe release van een Artifact of Audiofreq, want ja.. die zijn raw, en daar is x klaar mee. Nou blijkt Artifact z’n plaat eigenlijk een zeer sterke melodie en een mooi volle, stabiele, kick te bevatten maar x mist deze track, terwijl dat volledig onnodig is. Vervolgens meent weer iemand anders dat Artifact zijn platen dan maar moet gaan bestempelen als rawphoric en tadaaaa we kunnen weer door naar Persoon y.
M.i. neem je bij zowel het publiek als artiesten de trigger weg om anders te doen en te denken. Dat alles voornamelijk vanwege dat er vervolgens een stempel op gedrukt kan worden. Waar is deze stempel nu echt voor nodig? Nieuw publiek trekt toch wel naar een mainstage. Publiek dat zich wat meer heeft verdiept kan aan een stage met Unresolved en Radical Redemption ook wel zien dat het aardig aanpoten wordt aldaar. En zo niet; dan zoek je het toch even op?

Nee, ik heb het over subgenres, niet over aparte genres. Zowel raw als early als euphoric vallen (voor mij in ieder geval) gewoon binnen het genre hardstyle.[/quote]

Ja, maar voor sommige, vooral de populaire en nieuwkomende Raw defenders, is het toch echt 'Rawstyle' en niet hardstyle. Steeds meer mensen binnen de Raw Hardstyle scene ontwijken de term 'hardstyle' en dat vind ik vervelend.

Ik heb er niet zozeer moeite mee dat die hokjes er zijn, want wat je zegt heel veel luisteraars kunnen maar één
'hokje' waarderen en ook voor organisaties is het makkelijker is. Waar ik wel problemen mee heb is het feit dat deze hokjes zijn ontstaan. 'Vroeger' luisterde iedereen hardstyle en hield iedereen zowel van de melodieuze kant als de harde kant, tegenwoordig lijkt iedereen maar één subgenre te waarderen. Dit is op feesten als Loudness natuurlijk geen probleem, maar op feesten als Hard Bass wel, waar de ene helft alleen maar los gaat op de melodieuze teams en de andere helft alleen op de hardere teams. Dit komt de saamhorigheid in de zaal niet bepaald ten goede. Daarom is die saamhorigheid op classics feesten juist zo goed, iedereen waardeert alle muziek. Maar zoals gezegd, dit is helaas niet meer dus we zullen het moeten accepteren zoals het nu is.

Same

Omdat er ook talloze artiesten zijn die in meerdere hokjes produceren. Ik noem een Max Enforcer, Zatox, Activator, Brennan (&) Heart, toch ook geen kleine namen. Als ik Acid Revenge een vette plaat vind en op basis daarvan besluit om naar BH op de main te gaan kom ik toch aardig bedrogen uit. Of wat realistischer, als de eerste de eerste plaat die ik hoor van Activator Dancefloor of Death met Unresolved is, bestaat de kans dat ik hem snel afschrijf. Terwijl er nog tientallen tracks zijn van diezelfde artiest die qua stijl mijlenver van deze plaat verwijderd zijn.


Dat doen artiesten in de eerste plaats zelf. Niemand verplicht ze om binnen een bepaald hokje te blijven. Dat een groot aantal artiesten haar stijl aanpast aan de massa wordt niet veroorzaakt door een onderverdeling. Ook bij afwezigheid van hokjes zullen artiesten zich een bepaalde kant op laten duwen; het maakt denk ik vrij weinig verschil of er een naam aan de stijl is gegeven of niet. De enige ‘extra’ beperking vwb organisaties is dat men op feesten als Loudness geen soft spul verwacht. Maarja, zoals hierboven ook al gezegd is dat denk ik nauwelijks een beperking, aangezien een Radical dat op een mainstage ook achterwege zal laten. Verder loopt een aantal artiesten nog voor op de meeste organisaties wat betreft (nieuwe) hokjes, wellicht vinden sommigen het gewoon fijn om een bepaalde kant opgeduwd te worden.


Mensen worden zich wel bewust van het bestaan van een compleet andere stijl dan waar ze mee ‘binnen’ zijn gekomen. Om jouw voorbeeld van DBSTF te nemen, als jij op een gegeven moment Shiverz hoort en er helemaal weg van bent, kun je de hele discografie van DBSTF wel door gaan spitten, maar echt iets vergelijkbaars zul je niet snel vinden. Als je weet dat deze stijl raw hardstyle wordt genoemd wordt het zoeken naar vergelijkbare tracks een stuk simpeler. En andersom spit je wellicht de halve discografie van DBSTF door om dat hardstyle eens een kans te geven, maar haak je af voordat je bij Shiverz komt omdat de stijl (subgenre) je totaal niet ligt (te melodieus ofzo) en loop je maar weer verder richting de hardcore, omdat je geen idee hebt dat er ook nog een hele andere kant is (wat je nu hebt geluisterd is nou eenmaal 'hardstyle').


Ja daar kan ik weinig tegen inbrengen, het is jammer dat de subgenres niet vredig naast elkaar kunnen leven. Maar nogmaals, het feit dat er grote groepen fans zijn die een bepaalde stijl helemaal niets vinden terwijl ze een andere stijl geweldig vinden, geeft toch al aan dat er behoorlijke verschillen zijn tussen die stijlen? En dat gaat echt nog wel een stuk verder dan die ene groep die "Fuck the Mainstream" of "Raw is 13/12" roept puur omdat het stoer is.


Hier geef je hokjes iets te veel eer denk ik. Als je raw in dit verhaal vervangt door een willekeurige artiestennaam verloopt het verhaal exact hetzelfde. Dus wat dat betreft maakt een hokjesloos genre weinig verschil.


Hier ben ik het dus niet mee eens. Die verwachtingspatronen zijn er toch wel, of er nu hokjes zijn benoemd of niet. Ik denk niet dat ‘afschaffing’ van hokjes voor meer variatie zou zorgen. Het stempel is eerder een gevolg van het gebrek aan variatie dan een oorzaak. Het is namelijk pas interessant om een stempel te drukken als er een behoorlijk aantal tracks in hetzelfde straatje vallen.
En wat dat laatste betreft; ik zou toch wel graag weten of Zatox early, classics, raw of euforisch gaat draaien voordat ik besluit of ik voor hem een feest ga bezoeken.

Helemaal mee eens. Merk het ook in onze groep, er is meer verdeeldheid. Neem Defqon als voorbeeld; de ene kant wil naar uv de andere naar blue. Vervolgens zie je elkaar een heel feest lang niet (oké overdreven). Er is tegenwoordig ook zoveel keuze. Overigens ben ik van mening dat hokjes niet bestaan. Zoals er al is aangegeven; er zijn geen duidelijke grenzen/richtlijnen, en volgens mij is dat juist de definitie van een hok (duidelijk afgebakend). Veel sets zijn tegenwoordig ook meer voorspelbaar en korter. Gelukkig zie ik wel een trend dat dj's weer wat oude platen durven te draaien. Wat mij betreft mogen er best wat minder dj's wat langere sets draaien. Oud q-base concept. Het vak dj is veranderd naar producer die zijn tracks ten toon stelt. Maar goed dan komen we weer terug bij het verwachtingspatroon. Ik denk dat ik tot een select gezelschap hoor die er zo over denken. En dat de meerderheid het wel prima vinden dat een artiest draait zoals er vooraf werd verwacht.

Leuk blog, interessant denkvoer en goed opgezet. Toch ben ik het er niet mee eens. Wat ik zelf denk dat de oorzaak van het hokjesdenken is, is de toegenomen populariteit van hardstyle. Daardoor is hardstyle door de tijd heen niet alleen meer 'interessante producties' geworden, maar ook een manier om geld te verdienen. En een goeie methode om jezelf te vermarkten is nou eenmaal binnen een specifiek hokje, jammerlijk genoeg. Zelf denk ik dat je dit het beste kan weergeven in een omslag van convergentie naar divergentie. Met mijn beste paintkunsten:


In de early worden juist verschillende stijlen (die wezenlijk van elkaar verschillen) gecombineerd, wat tot een nieuwe sound leidde. De herkenbaarheid van deze sound wordt echter tegenwoordig juist gebruikt om binnen die sound een nóg karakteristieke sound te vinden (euphoric met melodieën, raw met harde kicks en uptempo). En dat is zonde, want zo wordt er in hokjes gewerkt en vervalt inderdaad het brede 'spectrum' dat hardstyle was. Toch zie je dat er ook artiesten zijn die zich daar weinig van aantrekken (laatste albums van Frequencerz, Thera) die toch maar 'net' in het hokje raw te plaatsen zijn. Daarom denk ik dat je hardstyle toch, ondanks het hokjesdenken, nog steeds het beste kan zien als een continuüm dat een brede sound (van laag tot hoog bpm, van soft tot hard, van vrolijk tot duister en van mainstream tot underground) betrekt. Natuurlijk zijn er mensen die uitsluitend RAW willen en mensen die uitsluitend euphoric willen, maar ik denk dat een hele grote meerderheid van de mensen tóch gewoon hardstyle luistert juist omdat het in alle smaakjes wat te bieden heeft. Zelf kan ik me zowel bij euphoric als early als raw uitstekend vermaken en ik denk dat er op feestjes heel veel mensen rondlopen die weten dat ze bij 'hardstyle' staan maar verder totaal geen idee hebben van dat er verschillende stijlen zijn.

Wat je wel ziet als belangrijk nadeel van de hokjes, is dat de uitersten van hardstyle erdoor verschuiven. Bij euphoric hardstyle worden er tegenwoordig zelfs platen rond de 135bpm geproduceerd, terwijl bij RAW ook 165 bpm met snoeiharde kicks geen uitzondering meer is. Daardoor kan ik me best voorstellen dat veel mensen die voorheen 'alle' hardstyle waardeerden, hokjes opzoeken omdat ze niet meer per definitie staan voor 'Hardstyle'.

Dat ben ik met je eens. Voor een klein genre met een handjevol tracks is een onderverdeling niet interessant. Juist doordat het genre zo ontzettend gegroeid is, ook in de breedte, is de behoefte ontstaan om de tracks aan de ene kant van het spectrum te scheiden van die aan de andere kant. En wat betreft het marketen, klopt uiteraard, maar hier kun je een onderverdeling niet de schuld van geven denk ik. Radical Redemption en Warface richten zich ook volledig op een bepaalde doelgroep (hun army), maar er is geen hokje Radical Army. Hokjes maken het voor artiesten wellicht makkelijker om een bepaalde doelgroep te bereiken, maar daar zouden bij absentie ook wel manieren voor zijn. Verder ben ik het wel met je eerste stuk eens.


Grappig dat je dit aanhaalt, want als je ‘tegen’ hokjes bent zou hardstyle dus eigenlijk ook geen bestaansrecht (of in ieder geval geen eigen naam) mogen hebben


Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Het opzoeken van grenzen gebeurt altijd, in ieder ontwikkelend genre, en heeft in mijn ogen niet zoveel te maken met hokjes. Tegen het eind van het early-tijdperk waren er nog geen (noemenswaardige) hokjes, maar moest het ook ineens sneller en melodieuzer. Belangrijkste verschil met nu is dat het nu aan 2 kanten doorschiet i.p.v. 1. Kijkend naar hardstyle als geheel is het nu misschien zelfs wel breder dan ooit.


Is natuurlijk giswerk, maar ik denk dat de mensen die maar 1 of 2 specifieke stijlen kunnen waarderen toch wel een aanzienlijk deel van de luisteraars vormen. Als dit echt een behoorlijke minderheid zou zijn zouden de hokjes/termen vanzelf ook wel weer verdwijnen.


Grappig dat de meeste tegenstanders aangeven dat ze (bijna) alle stijlen wel kunnen waarderen. Op zich ook wel logisch (als je zowel X als Y kunt waarderen kun je het net zo goed allemaal Z noemen), maar toch opvallend om het zo te zien


Ook dit is weer een kwestie van kip of ’t ei. De uitersten verschuiven toch wel, of je nu een stijl nu betiteld hebt of niet. Dat is een logische ontwikkeling van een genre. Denk ik althans, ook kijkend naar andere genres.
Ik ben niet zo’n fan van een indeling op basis van BPM, maar om even op jouw voorbeeld door te gaan: Als euphoric hardstyle rond de 150 BPM was blijven hangen en de Raw rond de 155, was de vraag naar een onderverdeling er wellicht ook niet geweest (of in ieder geval een stuk kleiner). De hokjes zijn een logisch gevolg van twee stijlen die steeds verder uit elkaar komen te liggen, en niet de oorzaak.

Ben het hier absoluut mee eens!
Mijn smaak qua hardstyle is erg breed en ik kan net zo veel genieten van een euphoric of early track als van een RAW hardstyle track, zolang er maar een beetje drive in zit.
Maar ik vind het wel lekker dat ik kan kiezen uit een feest of stage op een festival die gericht is op 1 sub gengre van de hardstyle.
Zelfs de RAW hardstyle mag van mij al opgesplitst worden want persoonlijk(hier ga ik geen vrienden mee maken) vind ik tracks van bijvoorbeeld een delete maar ongeïnspireerde bagger met een dikke kick en loop ik op een feest t liefst zo snel mogelijk naar een andere zaal wanneer dit mogelijk is.

Dus ik ben van mening dat je hardstyle in hokjes mag plaatsen.

Ik ben het opzich wel met Bouke eens.

Ik ben er achtergekomen dat ik de uitersten van zowel euphoric als raw niet echt kan waarderen. Ik ben sinds 2011/2012 gekapt met euforische platen te luisteren omdat ik geen zin heb in ingekakte breaks met top 40 gezang icm synths en melodieën die mij niet aanstaan. En sinds 1,5 jaar ongeveer ben ik de uitersten van raw juist steeds minder gaan waarderen. Bijna alleen maar tracks met anti-climaxen, screeches en helemaal volgepompt met (pitch) kickrolls. En zoals al eerder gezegd zijn er nu veel nieuwe "raw" liefhebbers bijgekomen die raw hardstyle rawstyle noemen en dit echt totaal anders zien als hardstyle.

The Pitcher was op de vrijdag van Decibel aan het draaien en hij was op het moment van de vraag van iemand een "rauwere" plaat aan het draaien. En die jongen vroeg aan mij: "maar gaat hij zo ook nog hardstyle draaien dan?". Ik reageerde: "Dit is ook gewoon hardstyle. Raw hardstyle". Toen zei die tegen mij: "Nee dit is rawstyle, maar gaat hij zo ook nog hardstyle draaien dan?". Hier gaat het hokjes creëren voor mij dan net iets te ver, want die nieuwe "raw" mensen zien hardstyle wat niet tot "raw" behoort echt als een totaal ander genre. Ik zie raw en euphoric gewoon als subgenres.

Ik hou zelf heel erg van het hokje "classics". Dit is voor mij de ideale middenweg. Niet extreem euforisch, niet extreem raw, maar je hebt daar wel zowel vrolijkere als duistere platen. Serieuze platen, maar ook van die party-plaatjes zoals een Frontliner - Tuuduu of een Zatox & Activator - Oxygen bijv.

Gelukkig zie ik dat deze middenweg wel iets meer terug komt. Daarom zou ik het wel fijn vinden als ik weet dat dit op een feest of een area gedraaid wordt en dat ik niet terecht kom bij een Audiotricz of een D-Sturb. Al hou ik de scene wel redelijk veel in de gaten en weet ik wel welke artiesten wat draait.

Ik heb mij altijd al afgevraagd waarom de term Raw Hardstyle bestaat/heeft bestaan.

In de jaren '90 en '00 heette Terror ook geen Terror Hardcore.

Er was óf Hardcore óf Terror.

De hele Raw-hype valt in mijn hoofd ook niet onder Hardstyle.

Hardstyle Classics bestaan er volgens mij ook helemaal niet (nog), de "classics" die men dan aanhaalt zijn gewoon Hardtrance releases.

Dat is geen Early Hardstyle of Classics, dat is Hardtrance.

Opnieuw kijkend naar de jaren '90 en '00, men noemde Techno ook niet Early Hardcore. Dat is en was Techno, een ander genre.

Hardstyle in de periode van 2005/6 tot 2010/11 wordt gezien als Hardstyle Classics.
Dat is zeker geen Hardtrance.

Dit. Alsof mijn eigen gedachten op het scherm zijn uitgetypt

Oneens. Er zijn zat oude platen van DBSTF die qua kicks veel harder zijn dan de Unresolved superrawcore kicks van nu. Guilty, Kickin Bass, Anger zijn wat mij betreft allemaal platen die je in bijvoorbeeld een A2 of Ran-D set kwijt zou kunnen mits deze niet op een Rawcore stage geprogrammeerd staan.


Ja maar wat is nu de reden dat Acid Revenge niet op een mainstage gedraaid kan worden? Dat komt doordat die plaat zogenaamd op een andere stage thuishoort.

Je slaat de spijker op z'n kop, want zo denk ik er ook precies over!