Even een reviewtje, exclusief Dark en Dawn natuurlijk, dat zijn gewoon de instrumentale intro en outro.
01. Failure (8,5)
Pakt al gelijk heel erg op bij de oude stijl. Klinkt als een combo tussen de stijl van The Diary Of Jane en So Cold.
Hele dikke plaat, alleen mis ik soms wat lagen in de plaat. Hij klinkt wat leeg op sommige punten.
02. Angels Fall (7,5)
Ook al een tijdje bekend. Dat intro klinkt me ook heel bekend in de oren, alsof ze hem al eens eerder hebben gebruikt (EDIT: Away). De plaat klinkt een stuk rustiger dan de normale Breaking Benjamin, die normaal wat lagere dingen maken. Dit is een beetje rustiger en zachter dan wat ze normaal maken. Maar hij klinkt als nog heel goed.
03. Breaking The Silence (7,5)
Leuke plaat, doet me denken aan Sugercoat. Refrein is wat harder door de screams. Voor de rest zit er mij iets te weinig melodie in, veel powerchords, weinig melodie.
04. Hollow (9)
Wauw dat intro, kippenvel. Heerlijke melodie op de achtergrond tijdens de coupletten. En het refrein is heel dik. Had een 10 gekregen als Ben wat meer omhoog en omlaag ging met de vocalen in het refrein.
05. Close To Heaven (7)
Klinkt als iets wat van Dear Agony. De coupletten vind ik wat saai, de refreinen zijn dan wel weer mooi. Ben zingt in de refreinen ook wat apart, heb m nog nooit zo horen zingen
.
06. Bury Me Alive (7,5)
Weer wat aparte zang van Ben in de coupletten. Ook wat gerecyclede vocalen. Het geheel is dan wel vet qua muziek.
07. Never Again (8,5)
Lekkere opbouw en breakdown in het begin. De rest klinkt ook goed.
08. The Great Divide (8)
Weer een plaat waar niks op aan te merken is, doet me een beetje denken aan dance with the devil en anthem of the angels.
09. Ashes Of Eden (9,5)
Heerlijk intro. Doet me wel wat denken aan Five Finger Death Punch dat intro. Ben die clean zingt met lekkere zweverige muziek op de achtergrond. Dat refrein is wederom kippenvel. Wat een heerlijke rustige plaat is dit. Voor mij nu al een instant klassieker. Nummer zit vol met passie en kippenvelstukjes.
10. Defeated (9)
Klinkt precies als hoe een Breaking Benjamin plaat hoort te klinken, stevig intro, mooie lead op de achtergrond in het refrein en de goede zang van Ben. Met het refrein alles bij elkaar.
Dit album beschrijft gewoon weer waarom Breaking Benjamin een van de beste bands (imo) is. Ja, ze hebben wat gerecyclede dingen er tussen maar hun stijl is geliefd, en ze wijken niet voor commercie o.i.d. over 12 jaar totaal en na 5 jaar afwezigheid door de splitsing hebben ze nog steeds deze stijl. Waardoor ze gewoon consistent goed zijn. Dit album verdiend imo dan ook gewoon een 9.