CD101. A Night Of Madness (7,5/10) Sfeervolle break die opbouwt naar een erg sterk mainstream-nummer met zagende Mad Dog-bassen, ben er wel wat enthousiaster over dan in het begin. Lekkere albumopener!
02. Power To The People (feat. D-passion) (8/10)Het nummer begint met veel Mad Dog invloeden met wat vage gitaar-geluidjes, maar het 2e stukje intro is overduidelijk werk van D-Passion, en dat is ook gelijk het lekkerste stukje, in die stijl gaat het nummer verder met een break inclusief stukje breakbeat en een climax die lijkt op het laatste stukje van de intro. Ik had er wel wat voor gevoeld als ze intro en climax hadden omgedraaid, maar zoals ie nu in elkaar steekt is het ook een heerlijk stukje muziek!
03. Who's The Best (feat. Tommyknocker) (7/10)Dit nummer is opgenomen op 168 bpm en dan komt het totaal niet tot z'n recht, veel te traag en te weinig energie. Op 175 (gangbaar HC-tempo) klinkt het al een stuk beter, maar de kicks lopen niet echt vloeiend. De rest is wel erg vet. Toch zonde dat ik weinig Tommyknocker-elementen terug hoor in het nummer.
04. Bassdrum Bitch (feat. Noize Suppressor) (8/10)Niks nieuws voor de meeste die het een beetje bij houden. Ik vind het echt een van de dopeste tracks op dit album. Snoeiharde kicks (vooral die Noize Suppressor-kick klapt er overheerlijk in), die heerlijk schreeuwende Mad Dog-sounds en een goeie vocal. Wordt net zo'n grote hit dit jaar als Here Comes The Madness vorig jaar.
05. The Core (feat. Mc Mouth Of Madness) (6/10) Eerste track waar ik niet zo veel mee heb. Break is weinig aan, dan komt er wel een leuke anti-climax waar echter niet zo heel veel in zit. Het 2e stukje climax gebruikt de melodie uit de break, nja ik vind m helaas aardig irritant.
06. Hardcore Machine (feat. Anime) (8/10)Dit is al een stuk beter, de intro is echt onwijs dik met die volle, energieke kick en het goeie gebruik van de vocals. Breakje is niet te lang en de screeches geven de climax heel veel power mee. Net als Bassdrum Bitch een erg gedreven en hard mainstream-nummer!
07. Dreams (feat. Mc Tha Watcher) (8/10)
Gruwelijk dikke twist in dit nummer. De hele break lang denk je echt: bah nou komt zo'n dom pingeldeuntje erin, tot Tha Watcher schreeuwt "The past is the past, so prepare for the future!" en je word getrakteerd op een onvervalste oldschool-synth a la Enter The Time Machine. Heerlijk lompe shit! Outro klonk ook erg dik, ben benieuwd hoe de intro is, maar als de standaard Mad Dog-kick eronder zit komt dat wel goed.
08. Don't Fuck Around (feat. Angerfist & Predator) (6,5/10) Een echte Angerfist-track, met wat Mad Dog invloeden (Mad Dog kick en wat kleinere details). Toch nog best een leuke twist aan de uitgekauwde Angerfist-stijl, een track die me meer aan de Angerfist van 2006-2008 doet denken. Toch vind ik het nummer niet zo heel pakkend en tussen alle lekkere tracks op dit album, valt deze een beetje in het niet voor mij.
09. Game Over (feat. Amnesys) (9/10) Een hollere, diepere kick deze keer die wat meer van Amnesys-hand lijkt te komen. Intro met gameboy-geluidjes is wel grappig, maar in het 2e stukje slaan de typische Amnesys-screeches in en dan kan ik alleen maar blij worden
. De break is niet helemaal mijn ding, hoewel die gameboy-versies van hun oudere nummers wel leuk klinken. De climax is echter geniaal Amnesys-werk, de eerste is nog wat chaotisch maar de 2e is weer wat melodieuzer zoals in Refly... sorry maar Amnesys blijft gewoon een fucking BAAS
Beste track van het album!
10. Nothing Else Matters (feat. The Stunned Guys) (4,5/10)Van de beste track naar de slechtste. Vreselijke Metallica-break, met bijbehorende climax... Ik zet de versie van Zany wel op, dit vind ik echt niks. Echt zonde dat dit er wel op staat en Meccane niet
11. B.o.b. (7,5/10)Als iemand aan je vraagt: wat is nou typisch Mad Dog, dan laat je B.O.B. horen. Alle voor hem kenmerkende elementen komen erin terug. En gek genoeg verveelt dit nog steeds niet, want wat een heerlijke drive zit er in dit nummer! Het is niks vernieuwends, maar gewoon het standaard Mad Dog-recept. Het werkt wel!
12. Lost (feat. Nosferatu) (6,5/10) Snel is niet altijd even goed. Er lijkt iets te missen in deze track, iets wat dit soort lompe nummer onderscheid van de rest. Bij Attack-remix was het bijv die uberlompe kick en het geklooi met die sirene, bij My Misery zijn het die brutale vocals, maar dit nummer heeft niet echt iets. DnB-stukje is leuk, maar ik zie er verder het nut niet echt van in... daarna ontbreekt er gewoon iets interessants om te blijven boeien.
CD201. The Memory Disappears (6/10)10 jaar terug in de tijd, verre van bijzondere sound had ie toen eigenlijk.
02. Snap Off (feat. Tommyknocker) (8/10)Een plaat die veel doet denken aan Pitch Hiker/More Bazz, maar wel erg gruwelijke kickdrums en vage basslines. Nummer bouwt op van de ene kick naar de andere waar geen einde aan lijkt te komen, erg gaaf nummer en zeker voor die tijd (2002) ook erg vernieuwend.
03. So What About The...? (8,5/10)Klassieker volgens mij ook de eerste plaat (samen met Disorder) waarin hij zijn huidige sound manifesteerde. Zelfs een dove hoort dat dit van Mad Dog komt met de zagende bass en de gitaar-synth.
04. Dangerous (9/10)Ik kende de vocals eigenlijk eerst uit een nummer van Tha Playah (het hoge Motherfucker-stemmetje), vind ze hier echt geweldig toegepast. Dangerous is één grote brok energie, de bass sleept je mee van begin tot einde, break is sfeervol met een lekker volwassen gangster-rap-stukje, melodie blijft heel lang door gaan maar verveelt geen moment. Blijft voor mij een van de beste platen die Mad Dog ooit heeft gemaakt.
05. Enter The Time Machine (dj Mad Dog Mix) (9,5/10) Ipv dat de heren toen samen een anthem hebben gemaakt, maakte ieder z'n eigen versie van Enter The Time Machine. Tha Playah leverde ijzersterk werk af maar mijn voorkeur gaat nog altijd uit naar de mix van Mad Dog. Het nummer stapt letterlijk in de tijdmachine met een Hardcore To The Bone-achtige intro synth en de karakteristieke Mad Dog-kicks. Break is heerlijk sfeervol maar niet te lang, de melodie is niet erg simpel maar wel briljant gevonden. Net als Dangerous een van mijn favoriete platen uit Mad Dog's studio.
06. Here Comes The Madness (8/10) Als je dit nummer het afgelopen jaar hebt gemist heb je onder een gigantische steen gelegen. Erg lekker en energiek nummer met een wat meer mainstream-achtige kick, maar wel de typische Mad Dog gitaar-screech. Prima werk!
07. Disorder (8/10)De kick in dit nummer is echt ver-woes-tend
Toch vind ik dat de melodie hier een beetje de energie eruit haalt. Veel mensen vinden dit één van Mad Dog's beste platen, maar ik heb hem betere nummers horen maken.
08. Nasty (8,5/10)Zou zomaar zijn meest melodieuze nummer ooit kunnen zijn, naast Lack Of Existence. Prima melodie, overtuigende synth en de herkenbare intro maakt dit nummer voor mij af. De kicks zijn echter wel een beetje hol in het begin.
09. Fire (feat. Noize Suppressor) (8/10) Zal ook wel bij iedereen bekend zijn. Track is 1 en al Mad Dog, uitstekend werk.
10. Lack Of Existence (feat. Nosferatu) (7,5/10)De intro is veeeeeel te lang. Duurt echt heel lang tot alles to the point komt. Het is overigens wel een goed nummer, moet alleen wel zeggen dat er buiten de melodie in de climax weinig van Mad Dog af lijkt te komen.
11. Welcome Down (9,5/10) Welcome Down is eigenlijk een hele lege track, maar toch weer zo ontzettend vol doordat alles wordt opgevuld met die zagende Mad Dog-bass. Duister, onheilspellend sfeertje van begin tot einde, en de opbouw is echt briljant. De schreeuwende Rage Against The Machine-vocals maken het af. Meesterwerk, duidelijk zijn beste nummer ooit.
12. Fight The Power (feat. Unexist) (7,5/10)Toen ik dit voor het eerst hoorde vond ik het echt wezenloze herrie van de bovenste plank
Een kick en heel veel vaag geschreeuw erdoorheen. Tegenwoordig kan ik dit soort dingen wel waarderen, maar er zijn betere nummers wat dat betreft.
Totaaloordeel: jammer dat CD1 van die totaal niet interessante intro's gebruikt, wat m als luister CD niet zo interessant voor mij maakt. CD2 is als gemixte CD een stuk vetter, ook omdat er uitsluitend vette nummers op staan! Het album zelf (het nieuwe gedeelte) bevat vooral de oude bekende Mad Dog-formule, die gewoon na onvoorstelbaar veel nummers nog steeds niet verveelt. Waarschijnlijk ook omdat zijn producties verder gewoon ijzersterk zijn en hij de enige mainstream-producer is met zo'n herkenbare en onderscheidende sound. De collab met Amnesys was voor mij het hoogtepunt van het album, en de samenwerking met de Stunned Guys een enorme teleurstelling. De rest is gewoon erg sterk, de ene track net iets beter dan de andere.
A Night Of Madness is zeker geen revolutionair album geworden, maar wel een album waarin Mad Dog zijn stijl tot in perfectie heeft geëtaleerd, zonder te vervelen. De 2e CD's met al zijn meesterwerken uit het verleden, is een erg toffe bonus!
8,5/10